انسان به طور طبیعی گرایش به این مسئله دارد که خود را مطابق الگوها و نمونه­های برتر در آورد و از سر تا پا خود را به شکل و شمایل و اخلاق و رفتار دیگری مهم و یا دیگران مهم تبدیل کند. از این رو به گردآوری همه عناصری می­پردازد که از نظر وی برای الگوبرداری مهم و اساسی است و نقش موثری در آن دارد.

یکی از مسایلی که انسان مومن در جستجوی آن گام برمی­دارد و می­کوشد به آن دست یابد، تطابق کامل زندگی فردی و اجتماعی خویش با الگوی دینی به ویژه الگوهای قرآنی است. از این رو در سخنان خویش برای توجیه رفتار و اندیشه و بینش و نگرش خویش همواره از آیات و روایات بهره می­گیرد و به سیره عملی امامان (ع) استناد می­کند. در خوراک می­کوشد همانند آنان بخورد و یا در نحوه پوشش و خواب از آنان الگوبرداری نماید. چیزهایی را که آنان ناپسند و زشت می­دانستند و یا پسندیده و زیبا می­یافتند استفاده کند و خود را متمایل به آنها نشان دهد.

در مسئله ازدواج نیز می­کوشد تا زندگی خود براساس الگوها و معیارهای علمی و عینی آنان و سیره عملی ایشان سامان دهد و آن چیزهایی که از نظر ایشان ملاک و ارزش است ارزش قرار دهد و از آن چیزهایی که ضدارزش است دوری و پرهیز نماید. بنابراین شناخت این معیارها و ارزشها برای انسان مؤمن بسیار مهم و اساسی است؛ زیرا می­کوشد تا خود را همانند ایشان کند و سرتا پا همسان­سازی را بر پایه تقلید انجام دهد؛ زیرا معتقد است همسان­سازی به معنای موفقیت کامل و رسیدن به جایگاهی است که ایشان از این راه بدان دست یافته­اند. مسئله تقلید در حوزه بینش و نگرش و رفتار، امری است که قرآن بر آن تأکید کرده از جمله می­فرماید اگر می­خواهید محبوب خدا شوید از من پیامبر تقلید کنید و یا این راه مستقیم و راست من است از آن پیروی نمایید و یا گام در جایی نهید که من در آنجا گام نهاده­ام و سر سوزنی از آن تخطی نکنید و یا این که نه پیش بیفتید و نه پس بمانید که در هر دو حالت گمراه می­شوید، که اینها نمونه­هایی از این دستورها و فرمان­هاست که در آیات قرآنی بدان اشاره شده است و روایات بسیاری نیز در باب اطاعت از سیره زندگی پیامبر و امامان وارد شده که مجال طرح آن در این نوشتار نیست.